40 χρόνια μετά, τα συνθήματα του Πολυτεχνείου, Ψωμί –Παιδεία- Ελευθερία, αναβιώνουν στους αγώνες του σήμερα. Η Ελλάδα διανύει τον 4ο χρόνο των μνημονίων. Οι αρχικές υποσχέσεις για γρήγορη ανάκαμψη και ‘’έξοδο’’ στις αγορές, αποδείχτηκαν ωμή εξαπάτηση. Η εικόνα που παρουσιάζει σήμερα η ελληνική κοινωνία, είναι εικόνα ανθρωπιστικής καταστροφής, πρωτοφανής για μια χώρα που δεν βρίσκεται σε πόλεμο. Η κατάσταση αυτή δημιουργεί ευθέως και πρόβλημα Δημοκρατίας. Οι κοινοβουλευτικοί θεσμοί υποβαθμίζονται. Τα κατοχυρωμένα δημοκρατικά δικαιώματα αμφισβητούνται. Σήμερα, η κυβέρνηση Σαμαρά -Βενιζέλου, φλερτάρει προκλητικά με την ακροδεξιά ‘’ιδεολογία’’, χρησιμοποιώντας εμφυλιοπολεμική ρητορική. Η Παιδεία απόδομείται μέσα από την επιχειρούμενη αποδυνάμωση του ρόλου των Πανεπιστημίων αλλά και του ‘’νέου Λυκείου’’ της τυποποίησης της μόρφωσης των νέων της χώρας. ‘’Ο κόσμος αλλάζει με αγώνες’’ ! Ανάγλυφη της κρισιμότητας των στιγμών, είναι η εικόνα που διαμορφώθηκε τις τελευταίες ημέρες με την ‘’εισβολή’’ των ΜΑΤ στην ΕΡΤ και τη γνώριμη μέθοδο χρήσης δακρυγόνων κατά των πολιτών που αντιστέκονται! Η πρόταση δυσπιστίας του ΣΥΡΙΖΑ, κατέδειξε ότι ο βασιλιάς είναι γυμνός, αδύναμος, φοβισμένος και εκτεθειμένος απέναντι στη μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας. Η απάντηση στη βαθιά κοινωνική, οικονομική και πολιτική κρίση, βρίσκεται στο σημερινό νόημα του Πολυτεχνείου. ‘’ Ο κόσμος αλλάζει με αγώνες’’, όταν στο προσκήνιο βρίσκεται ένα μαζικό και δυναμικό κίνημα των κοινωνιών .
40 χρόνια από το 1973, το Πολυτεχνείο είναι εδώ.. να μας θυμίζει το νόημά του και να εμπνέει τους αγώνες του σήμερα. Για την οριστική απελευθέρωση της χώρας από τη θηλιά των μνημονίων και την υπεράσπιση της κοινωνικής συνοχής. Το Πολυτεχνείο μπόλιασε με ριζοσπαστισμό και αυτοπεποίθηση τα κοινωνικά κινήματα της μεταπολίτευσης και έβγαλε το λαό στο προσκήνιο.Το Πολυτεχνείο μπόλιασε με ριζοσπαστισμό και αυτοπεποίθηση τα κοινωνικά κινήματα της μεταπολίτευσης και έβγαλε το λαό στο προσκήνιο. Οι συμβολισμοί του Πολυτεχνείου δεν άρεσαν ποτέ στην εξουσία. Πολλοί ήταν αυτοί που προσπάθησαν να δουν την επέτειο της 17ης Νοέμβρη να εκφυλίζεται, να εξαλείφεται από τη συλλογική μνήμη ως μια γιορτή πανηγυρικού χαρακτήρα.
40 χρόνια μετά, το Πολυτεχνείο ΖΕΙ, συγκινεί, κινητοποιεί, εκπέμπει ακόμα ολοζώντανο τα μηνύματά του.
