Πώς αποφασίσατε να είστε υποψήφιος και γιατί με τον συγκεκριμένο συνδυασμό;
Σ’ αυτή την εμπειρία, για την οποία αρχικά ήμουν επιφυλακτικός διότι ούτε πολιτικός είμαι, ούτε έχω την ανάλογη πείρα, με “παρέσυρε” ο υποψήφιος Χωρικός Αντιπεριφερειάρχης Μιχάλης Κόκκινος – τον οποίον εκτίμησα ιδιαίτερα όταν ευθαρσώς παραιτήθηκε από την Διοίκηση του Νοσοκομείου (και μάλιστα κόντρα στο κόμμα που τον διόρισε) διότι ήθελε ν’ αντικρίζει κατάματα τους συμπολίτες του, χωρίς να ντρέπεται. Δεν γνώριζα προσωπικά τον Μπενέτο Σπύρου, όμως βλέποντας το υποδειγματικό έργο του στους Λειψούς, κατάλαβα ότι έχει και ιδέες εφαρμόσιμες και το ήθος και το know-how που χρειάζεται ο τόπος για να πάει μπροστά. Υγεία. Μια λέξη που μας πονάει όλους.
Τι δεν πάει καλά;
Ανέκαθεν, το κεντρικό κράτος εφάρμοζε αλλεπάλληλες εκπτώσεις στην Υγεία. Έχουμε κι εμείς ευθύνη γιατί δεν διεκδικήσαμε, δεν ορθώσαμε το ανάστημά μας, παρασυρθήκαμε σε διαπραγματεύσεις, χάσαμε την αξιοπιστία μας κι η Υγεία πλέον εκπίπτει σε βαθμό επικινδυνότητας. Η κρίση βόλεψε κι εδώ, με το πρόσχημα της οικονομίας. Ναι μεν τάσσομαι υπέρ του να πατάξουμε την αδιαφάνεια και να κάνουμε οικονομία περιορίζοντας σπατάλες και περιττά έξοδα, π.χ. μίζες, αλλά όχι στα βασικά, παίζοντας με την υγεία του κόσμου.
Μού πέρασε η σκέψη να φιλοξενούσαμε τους Τροϊκανούς σε μία από τις μαγευτικές παραλίες της Νότιας Ρόδου, «ευχόμενοι» να χρειαστούν επειγόντως τις ανύπαρκτες δομές της Υγείας της περιοχής, μήπως και συνειδητοποιήσουν τι ακριβώς σημαίνει στην πράξη, η «οικονομία» που θέλουν να επιβάλουν στην καμπούρα των ασθενών μας.
Κι από την άλλη, η Ελλάδα πεθαίνει καπνίζοντας και οδηγώντας.
Στο ένθετο «Κ», τεύχος 493, της Καθημερινής, στη στήλη της Άννας Γριμάνη «Πατριδογνωσία», ο καθηγητής Ψυχολογίας & Ιατρικών Επιστημών, στο Σίντνευ, κ. Γιώργος Παξινός, Αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, αναφέρει ότι «η Ελλάδα σκοτώνει κάθε χρόνο 1.600 ανθρώπους στους δρόμους», με ετήσιο κόστος των θανάτων από τροχαία ατυχήματα, 1,6 δισεκατομμύρια ευρώ, συν το κοινωνικοοικονομικό κόστος 11.000 αναπήρων ετησίως !
Το 2010 οι Έλληνες κάπνισαν 28 δισεκατομμύρια τσιγάρα, δηλαδή 4.8 δις ευρώ. Το κόστος για την ιατρική περίθαλψη λόγω καπνίσματος, έφθασε τα 3,4 δις ευρώ ετησίως. Σύνολο πάνω από 10 δις ευρώ ετησίως, χωρίς το κόστος των τραυματιών. Κι όλα αυτά σε περίοδο οικονομικής κρίσης ! Ελέγχοντας αυστηρά τις παραβάσεις, βελτιώνοντας την οδική μας συμπεριφορά και την συμπεριφορά μας ως καπνιστές, ελαχιστοποιούμε, αν όχι εκμηδενίζουμε, τα θύματα και μάς μένουν και 10 δις ευρώ στην τσέπη !
Να σταθώ λίγο στον βραχνά του καπνίσματος: ο καρκίνος θερίζει, και όχι μόνο. Ο αείμνηστος Δωδεκανήσιος Καθηγητής της Καρδιοχειρουργικής κ. Μπουλαφέντης είχε πει «οι πνεύμονες με το τσιγάρο γελούν, αυτή που κλαίει είναι η καρδιά».
Κι εδώ ακόμα, μας βόλεψε η κρίση: οι καπνιστές επικαλούμενοι το άγχος λένε «ας μη μας κόψουν και το τσιγάρο». Οι επιχειρηματίες επικαλούμενοι την κρίση λένε, «δεν έχουμε την πολυτέλεια, απαγορεύοντας το κάπνισμα στα μαγαζιά μας, να χάνουμε πελάτες»! Στην Αυστραλία ένα πακέτο τσιγάρα κοστίζει 14 ευρώ, εδώ 4! Οι θεσμοί έχουν ατονήσει τελείως. Να εφαρμοσθεί αυστηρά η απαγόρευση του καπνίσματος στους δημόσιους χώρους. Όπου κι αν εφαρμόστηκε αυτό το μέτρο, βελτιώθηκαν οι Δείκτες Υγείας. Ο νόμος δεν εφαρμόστηκε ποτέ στην χώρα μας. Πρέπει να ενεργοποιήσουμε τα ελεγκτικά όργανα. Αν πέσουν τα πρώτα βαριά πρόστιμα, κανείς δεν θα τολμήσει να τον παραβεί.
Για να μην μιλήσουμε καθόλου για το ρεζίλεμα που υφιστάμεθα διεθνώς (λόγω Τουρισμού), με το κάπνισμα που λαμβάνει χώρα σε όλους τους χώρους του Νοσοκομείου μας…
Τι σημαίνει για εσάς πολιτική;
Ενασχόληση με τα κοινά, κοινωνική συνείδηση, ώστε να μην επιτρέπεις στους φαύλους να επιβάλλονται. Πρέπει να είσαι σε εγρήγορση, να είσαι ενημερωμένος σαν πολίτης. Και σαν πολιτικός να ασκείς αδέκαστα τα καθήκοντά σου. Δυστυχώς εισπράττω αποθάρρυνση και απροθυμία από τους πολίτες όχι μόνο να συμμετάσχουν στις εκλογές, αλλά ακόμα και να ψηφίσουν. Πριν από την κρίση, ήσαν πιο πρόθυμοι διότι υπήρχε το δέλεαρ της «εξυπηρέτησης», το έβλεπαν δηλαδή συμφεροντολογικά. Τώρα που η ύφεση έχει πλήξει και το «ρουσφέτι», είναι εντελώς βυθισμένοι στον καναπέ.
Όλο αυτό το κλίμα πρέπει να ανατραπεί. Εκτός από συνένοχοι, (στην παρακμή), να ξαναγίνουμε συμμέτοχοι, (στην πρόοδο και στην ανάπτυξη, με καταλύτη το Ήθος) !
Η άποψή σας για το προεκλογικό κλίμα;
Θλίβομαι παρακολουθώντας «κοκορομαχίες» ανάμεσα σε υποψήφιους αντιπάλων παρατάξεων, σε έναν αγώνα που δεν θα έπρεπε καν να υπάρχουν παρατάξεις. Τουλάχιστον ας διαλέξουν μίαν αξιοπρεπή γλώσσα, χωρίς ειρωνείες και προσβολές, περιοριζόμενοι σε ουσιαστικά επιχειρήματα υπέρ του Γενικού Καλού, υπέρ του οποίου όλοι κοπτόμεθα! Προσωπικά εφαρμόζω το Κινέζικο ρητό που μού έμαθε ο θυμόσοφος πατριός μου :
«Κάθισε φρόνιμα στην πόρτα του σπιτιού σου και μια μέρα θα περάσει από μπροστά σου το πτώμα του εχθρού σου»!
Τι σημαίνει για εσάς πολιτισμός;
Για μένα πολιτισμός δεν είναι μόνον οι τέχνες, τα φεστιβάλ, τα καλλιτεχνικά δρώμενα, αλλά κυρίως ο τρόπος με τον οποίον ζούμε και συμπεριφερόμαστε στην καθημερινότητά μας. Με αυτή την έννοια πολιτισμός είναι (ή δεν είναι!) το πού και πώς παρκάρεις, πώς οδηγείς, πότε και πού καπνίζεις, πόσο εύκολα ή δύσκολα «φυτεύεις» αυθαίρετα κτίσματα, πόσο ανέχεσαι ή/και υποθάλπεις την αυθαιρεσία, αν, πώς και γιατί βρίζεις, αν μαζεύεις τις ακαθαρσίες του σκύλου σου, αν πετάς τα σκουπίδια σου στον δρόμο, αν φτύνεις, αν ακούς δυνατά μουσική σε ώρες κοινής ησυχίας, αν περιμένεις υπομονετικά στην ουρά σου, αν και πώς σέβεσαι την διαφορετικότητα των διαφορετικών ή/και τις υπόλοιπες μειοψηφίες, και ένα σωρό άλλες λεπτομέρειες που συνθέτουν την καθημερινότητά μας και που δεν είναι καθόλου λεπτομέρειες…!
Γι αυτό, θεωρώ απαραίτητο, οι εκπρόσωποι που θα προκύψουν από τις εκλογές, να διδάξουν νέο πολιτικό ήθος.
Σε περίπτωση εκλογής σας, τι θα επιδιώκατε σαν πρώτο βήμα αλλαγής;
Κρίνω εντελώς αναγκαίο να αναβαθμισθούν οι ρόλοι των Θεσμικών Οργάνων που είναι μεν, θεωρητικώς, αυστηρά δομημένα, αλλά στην πράξη έχουν ευτελισθεί σε ψευτοδομές που ακολουθούν καθαρά και μόνο διεκπεραιωτικές διαδικασίες. Αν γίνει αυτό, κάτι που επιπλέον δεν κοστίζει, η διαφορά θα φανεί αμέσως!
Τι ονειρεύεστε για τα παιδιά σας;
Να τους υποδεχθεί μία αξιοκρατική κοινωνία που αυτή τη στιγμή είναι ανύπαρκτη. Να τους εκπαιδεύσει όχι ως πρόβατα επί σφαγήν, αλλά ως άτομα με κριτική ικανότητα, ως ενεργούς και ελεύθερα σκεπτόμενους πολίτες. Μόρφωση δεν είναι να πάρεις ένα πτυχίο επειδή έμαθες «παπαγαλία» 30, π.χ., τόμους στο Πανεπιστήμιο, είναι κάτι πολύ ευρύτερο.
