Η δημιουργία της «μικρής ΔΕΗ» και το ξεπούλημα της σε ιδιωτικά συμφέροντα, τα οποία ήδη έχουν ακονίσει τα μαχαιροπήρουνα τους στο πλαίσιο μιας παρερμηνείας της έννοιας του «ανοίγματος της αγοράς ενέργειας», αναμφίβολα κυριαρχεί αυτές τις μέρες στην ειδησιογραφία της χώρας και όχι άδικα. Ερωτήματα που τίθενται σε σχέση με το κατά πόσο μια κυβέρνηση μειοψηφίας έχει το δικαίωμα να ξεπουλά στρατηγικού χαρακτήρα υποδομές στο όνομα μιας ψευδεπίγραφης ανάπτυξης, ή του κατά πόσο είναι ηθικό και δίκαιο περίπου δύο εκατομμύρια καταναλωτές να δίνονται όμηροι σε ιδιωτικά συμφέροντα, είναι αυτά που αβίαστα έρχονται στο μυαλό των πολιτών. Όμως, κανείς μέχρι σήμερα δεν έχει θέσει ένα σημαντικό ζήτημα επιβίωσης για τη νησιωτική χώρα και τι επιπτώσεις θα έχει αυτή η εξέλιξη στα νησιά, τους κατοίκους και τις επιχειρήσεις τους.
Η παραγωγή ενέργειας στη χώρα μας δεν έχει ενιαίο κόστος. Ανάλογα με το είδος του καυσίμου ή της τεχνολογίας που χρησιμοποιείται το μοναδιαίο κόστος παραγωγής της κιλοβατώρας έχει τεράστιες αποκλίσεις οι οποίες μπορούν να κυμαίνονται από λίγα λεπτά έως και άνω του ευρώ (σε μικρά νησιά, π.χ. Αντικύθηρα). Οι λιγότερο κοστοβόρες μονάδες είναι οι αυτές που χρησιμοποιούν ως καύσιμο λιγνίτη και οι υδροηλεκτρικές μονάδες που παράγουν και το μεγαλύτερο ποσοστό ενέργειας στο ενεργειακό μίγμα της χώρας (συνολικά 56.92%). Αντίθετα, το κόστος παραγωγής για τα νησιά είναι πολύ μεγαλύτερο δεδομένου ότι το μόνο καύσιμο που χρησιμοποιείται είναι πετρέλαιο, το οποίο, πέραν της αυξημένης τιμής του, επιβαρύνεται σημαντικότατα και από τα κόστη μεταφοράς του στα νησιά. Ιδιαίτερα τους καλοκαιρινές μήνες που οι ενεργειακές ανάγκες των νησιών είναι ιδιαίτερα αυξημένες λόγω της τουριστικής περιόδου, το κόστος παραγωγής αυξάνεται δραματικά. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας χρησιμοποιούνται μονάδες ιδιαίτερα κοστοβόρες, όπως είναι οι αεριοστρόβιλοι και τα ηλεκτροπαραγωγά ζεύγη, που «επιστρατεύονται» για να καλύψουν τις ενεργειακές ανάγκες λόγω της τραγικής έλλειψης υποδομών παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας. Στα παραπάνω πρέπει κανείς να προσθέσει ότι οι μονάδες που είναι εγκατεστημένες είναι στην πλειοψηφία τους πεπαλαιωμένες και χρησιμοποιούν τεχνολογίες που αυξάνουν τις ανάγκες πετρελαίου ανά κιλοβατώρα.
Το τιμολόγιο της ΔΕΗ, ωστόσο, είναι ίδιο για όλη την επικράτεια της χώρας στα πλαίσια μιας -ορθής- πολιτικής ισοτιμίας των καταναλωτών. Αυτό επιτυγχάνεται από τη ΔΕΗ μέσω της εξισορρόπησης του υψηλού κόστους παραγωγής του ρεύματος στα νησιά από το ιδιαίτερα χαμηλό κόστος παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας στην ηπειρωτική χώρα και, κυρίως, μέσω του χαμηλού κόστους παραγωγής των λιγνιτικών μονάδων.
Με το νομοσχέδιο για το ξεπούλημα της «μικρής ΔΕΗ», προβλέπεται η μεταφορά ενός μεγάλου μέρους των λιγνιτκών μονάδων αλλά και υδροηλεκτρικών μονάδων σε αυτή και κατ’ επέκταση στα χέρια ιδιωτών. Με την κίνηση αυτή οι ιδιώτες θα καρπωθούν την θετική διαφορά του χαμηλού κόστους παραγωγής και τιμής πώλησης του ηλεκτρικού ρεύματος, ενώ, από την άλλη, η ΔΕΗ θα επωμισθεί το υψηλό κόστος παραγωγής των υπόλοιπων μονάδων σε σύγκριση με την τιμή πώλησης του ρεύματος. Αναλογίζεται κανείς τι μπορεί να σημάνει αυτό για τους πολίτες και ιδιαίτερα τους νησιώτες;
Με δεδομένο ότι, όπως αναλύθηκε παραπάνω, το κόστος παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος στα νησιά είναι πενταπλάσιο και πολλές φορές δεκαπλάσιο της τιμής πώλησης του ρεύματος, αλλά και το γεγονός ότι η ΔΕΗ δεν θα έχει πλέον τη δυνατότητα να εξισορροπεί τις απώλειες από το κόστος παραγωγής στα νησιά, το πιθανότερο σενάριο είναι να εκτοξευθεί το κόστος της ηλεκτρικής ενέργειας στα νησιά. Τι θα σημάνει αυτό; Θα αυξηθεί το κόστος ζωής των νησιωτών καθιστώντας τη διαβίωση στα νησιά αδύνατη, ενώ ταυτόχρονα θα πληγεί η επιχειρηματικότητα και ιδιαίτερα ο τουριστικός κλάδος. Αλήθεια έχει σκεφθεί κάνεις στην κυβέρνηση πόσο μεγάλο θα είναι το πλήγμα για την εθνική οικονομία; Έχει κανείς αναλογισθεί τι θα συμβεί αν ξαφνικά πενταπλασιαστεί το τιμολόγιο της ΔΕΗ στα νησιά;
Για μια ακόμη φορά αποδεικνύεται ότι αυτή η κυβέρνηση δεν μπορεί να δει τίποτα πέρα από τα μνημόνια και τις εντολές των δανειστών. Δεν μπορεί να αντιληφθεί ότι με την πολιτική της υποθηκεύει το μέλλον της χώρας, ξεπουλώντας τις υποδομές στις οποίες μπορεί πραγματικά να στηριχθεί μια ανάπτυξη σχεδιασμένη για την εξυπηρέτηση των αναγκών των πολιτών και όχι των αρπακτικών και των δανειστών.
