«Κάθε φορά που βλέπουμε τον περιφερειάρχη στον “τόπο της καταστροφής”, να μιλά στο κινητό και να “συντονίζει” στο ποδάρι τις επιχειρήσεις, να μιλά στον τοπικό τύπο, να δίνει συλλυπητήρια στους πληγέντες, να υπόσχεται αποζημιώσεις, είτε σε δασικές καταστροφές είτε σε πλημμύρες, μας δημιουργείται πάντα η ίδια απορία: Ο ελληνικός λαός είναι καταδικασμένος να κυβερνιέται από ανθρωπάκια?
Δε θα μιλήσουμε για προληπτικά μέτρα εδώ. Οι πολίτες ξέρουμε ότι δεν έχουν καθαριστεί τα ρέματα και τα ποτάμια επί χρόνια με αποτέλεσμα να βουλώσει η φυσική ροή, όχι από σκουπίδια ή αυθαίρετα, (γιατί ψάχνονται να τα φορτώσουν όλα, πάλι στους πολίτες, επεκτείνοντας το δόγμα “μαζί τα φάγαμε”) αλλά από καλάμια και φερτές ύλες.
Ο εισαγγελέας, που θα πρέπει, κατά την γνώμη μας, να κινηθεί αυτεπάγγελτα κατά των υπευθύνων για φόνο από αμέλεια, λόγω εγκληματικών παραλήψεων, θα διαπιστώσει αν είχαν κάνει ό,τι ήταν στην ευθύνη τους για να προλάβουν το κακό. Βέβαια αν παρουσιάσουν έστω ένα τιμολόγιο χωματουργικών εργασιών μέσα σε ρέματα ή ποτάμια, όχι της Ρόδου αλλά ολόκληρης της περιφέρειας τότε είναι όλοι τους αθώοι…ήταν άλλωστε ακραίο το φαινόμενο και δεν έφταιγε η αδιαφορία…
Σίγουρα όμως δεν είναι αθώοι για το ότι μαθαίνουν τους πολίτες ότι το κράτος λειτουργεί μόνο αν δουν μουτζουρωμένο ή λασπωμένο (ανάλογα την συμφορά) στον τόπο της καταστροφής τον εκάστοτε περιφερειάρχη. Οι πολίτες εθίζονται να λένε ότι δεν ήρθε κανένας να μας βοηθήσει εκτός κι αν δουν τον περιφερειάρχη να κάνει δηλώσεις μέσα από την καταστροφή, αντί να έχουν τη βεβαιότητα και τη σιγουριά ότι κάπου κάποιοι εργάζονται και συντονίζουν τις επιχειρήσεις αποκατάστασης.
Είναι όμως τρομακτικό να ζητάς από έναν άνθρωπο να σε σώσει. Πόσο μάλλον από ένα ανθρωπάκι.
Εμείς πάλι πιστεύουμε ότι η θέση του περιφερειάρχη είναι να βρίσκεται σε κάποιο χώρο της περιφέρειας όπου θα έχει διαμορφωθεί ως ειδικός θάλαμος επιχειρήσεων αντιμετώπισης εκτάκτων καταστροφών. Σε ένα σημείο όπου θα πρέπει να υπάρχει εποπτεία (εικόνα, ήχος και ασφαλείς επικοινωνίες) και συντονισμός από το πρώτο λεπτό. Ένας χώρος από όπου θα κατευθύνεται ένα σχέδιο αντιμετώπισης της κρίσης με διάφορα επίπεδα κλιμάκωσης. Από τα έκτακτα καιρικά φαινόμενα, μέχρι τον σεισμό και την πυρκαγιά.
Όπου η κάθε υπηρεσία που εμπλέκεται (πυροσβεστική, αστυνομία, τροχαία, τοπική αυτοδιοίκηση, μόνιμοι ή έκτακτοι εθελοντές) θα έχει άμεση πρόσβαση με το κέντρο συντονισμού. Με ασφαλείς επικοινωνίες μεταξύ του κέντρου επιχειρήσεων και των δυνάμεων που δρουν στην περιοχή.
Όπου οι πολίτες θα ενημερώνονται για το σχέδιο αυτό πριν τις κρίσεις και θα γνωρίζουν ότι μπορούν εθελοντικά να συγκεντρωθούν στην τοπική κοινωνία και θα έχουν συντονιστές σε επαφή με το κέντρο επιχειρήσεων που θα τους κατευθύνει και θα τους αξιοποιεί και θα τους εξασφαλίζει υλικά ανάγκης για να μπορέσουν να είναι χρήσιμοι…
Όπου οι πολίτες μπορούν να είναι τα μάτια και τα αυτιά για το κέντρο επιχειρήσεων και θα μεταφέρουν αστραπιαία την πληροφορία και το κέντρο με τη σειρά του θα κατευθύνει τις δυνάμεις εκεί που πρέπει…
Ακόμα και μέσα από τους λογαριασμούς του νερού μπορεί να κοινοποιείται το εκάστοτε σχέδιο και τα σημεία συγκέντρωσης των πολιτών και πρώτων βοηθειών…
Μέσα από ένα δελτίο τύπου δε θα αναλύσουμε ένα σχέδιο αντιμετώπισης καταστροφών. Θέλουμε να εκφράσουμε την λύπη μας για τις ανθρώπινες ζωές που χάθηκαν και θα συνεχίσουν να χάνονται, όσο οι πολίτες περιμένουν από τον κάθε Μαχαιρίδη να προσποιηθεί πάνω στα ερείπια, ότι έχει το παραμικρό ενδιαφέρον τί θα απογίνει ο τόπος και ο λαός.»
