ΜΙα συνέντευξη της Ευρυδίκης Κοβάνη
Ένα από τα πιο αγαπημένα μου τραγούδια, εδώ και χρόνια, είναι το «Έτσι είμαι εγώ» και μία από τις φωνές – με την κυριολεκτική και μεταφορική έννοια – που πάντα μιλάνε μέσα μου, η Ηρώ. Εξομολογητική, αισθαντική, επαναστάτρια κι όμως χαμηλών τόνων, ανήκει στο σπάνιο είδος των καλλιτεχνών που αντέχουν να είναι ο εαυτός τους και να λάμπουν χάρη στην προσωπική τους ποιότητα, χωρίς την ανάγκη του star system.
– Τι τραγούδια και μουσικές ετοιμάζετε αυτή την εποχή; Την Ηρώ, όπως την ξέρουμε, ή κάτι διαφορετικό;
Δεν το έχω ανακοινώσει ακόμα, αλλά μπορώ να σας πω ότι ετοιμάζω μια νέα δουλειά με πρόθεση την «νέα μουσική μου πρόταση» θεωρώντας ότι έχω ένα προσωπικό ύφος εδώ και χρόνια το οποίο εξελίσσω μέσα από συνεχή νέα ακούσματα παγκόσμιου βεληνεκούς, ενώ παράλληλα αφήνω το ένστικτό μου ελεύθερο σε παντός είδους ερεθίσματα. Νομίζω ότι θα είναι ένα καινούριο ύφος και ελπίζω να αρέσει.
– Άλλοι ξεκινούν από ένα ρεφρέν, ένα κουπλέ. Εσείς πώς γράφετε τραγούδια;
Τα τραγούδια είναι η επικοινωνία μου με τις δικές μου σκέψεις, αλλά και η σύνδεση με τον έξω κόσμο… Είναι η ψυχή μου μέσα από την δική μου αισθητική πραγματικότητα, αλλά όλο αυτό μιλώντας για την συγκεκριμένη στιγμή. Και επειδή «τα πάντα ρει» και ούσα ανοιχτή σε αλλαγές, αυτή η στιγμή υπόκειται στην διαδικασία του «χρονικού – κοινωνικού- συναισθηματικού» γίγνεσθαι… άρα η εξέλιξη είναι αναπόφευκτη. Και το λέω αυτό, γιατί με χαρά και περηφάνια αναγνωρίζω τις αλλαγές μου μέσα στο χρόνο.
– Πώς καταλαβαίνετε ότι ένα τραγούδι είναι καλό;
Δεν ξέρω πως εξηγείται με λόγια αλλά είναι αυτό που λες, ότι με ταράζει όταν το ακούω… Με ανατριχιάζει με συγκινεί, με κάνει να χαμογελάω κτλ… Άρα μου κεντρίζει το συναίσθημα, άρα μου μιλάει με ένα τρόπο. Αυτό είναι επιτυχία. Και αυτή η επιτυχία δεν εξαρτάται από την ποσότητα, αλλά από το μέγεθος του συναισθήματος που προκάλεσε, ακόμα και σε έναν μονάχα άνθρωπο… και είναι ο πραγματικός σκοπός ενός αληθινού καλλιτέχνη. Να βρει κοινό τόπο σε αυτά που τον απασχολούν και θέλει να τα επικοινωνήσει.
– Διατηρείτε μουσικά το «επαναστατικό» και το «προσωπικό» στοιχείο που σας χαρακτηρίζει και, κατά τη γνώμη μου, σας έκανε να ξεχωρίσετε;
Είμαι ο εαυτός μου και ότι συνεπάγεται αυτό. Δεν έχει μόνο την προσωπική μου αλήθεια, αλλά και τιμήματα πολυποίκιλα και σκληρά καμιά φορά σε έναν κόσμο που αρέσκεται στις κολακείες και τις γλυκερές φιλίες τρίτης διαλογής που τις ενώνει μόνο η αναπαραγωγή της ζωής των άλλων ή η ενασχόληση με τις ερωτικές περιπέτειες που δηλώνουν καταφανώς μια αειθαλή εφηβεία. Δεν ακολούθησα εξ αρχής αυτή τη μέθοδο δημοσίων σχέσεων και αυτό είχε τιμήματα όπως είπα. Αλλά όμως, ότι έχω κερδίσει είναι ο εαυτός μου και η ακεραιότητά μου ως άνθρωπος και ως καλλιτέχνης. Έχω κερδίσει την αγάπη ανθρώπων που είναι δίπλα μου χρόνια στα καλά και στα δύσκολα, διαχωρίστηκαν πολύ εύκολα οι εφήμεροι από τους αληθινούς και όσο ο χρόνος περνάει… είναι με το μέρος μου….
– Ποια είναι η γνώμη σας για το σύγχρονο ελληνικό τραγούδι;
Δεν ξέρω για ποιο κομμάτι της ελληνικής μουσικής μιλάτε. Αυτό που θεωρώ σχεδόν σίγουρο είναι πως η μουσική δεν κινδυνεύει από τα «σκυλάδικα» ούτε τους ανθρώπους που τα υπηρετούν οι οποίοι πολύ καθαρά, ευδιάκριτα και ειλικρινά έχουν το δικό τους δρόμο. Η μουσική κινδυνεύει από τους ημιμαθείς, ειδήμονες και «ποιοτικούς» που αυτοχαρακτηρίζονται επειδή έτυχε να ακούσουν Χατζιδάκι και να διαβάσουν το «μονόγραμμα» του Ελύτη… Αυτοί οι ειδήμονες που αναμασάνε την κουλτούρα και την δημιουργία και το πνεύμα ανθρώπων που έχτισαν έναν ολόκληρο κόσμο συναισθήματος και αισθήσεων μέσα από την τέχνη και το αστείρευτο ταλέντο τους να επικοινωνούν με τις βαθύτερες πτυχές της ψυχής των ανθρώπων, αυτοί οι ειδήμονες που αφορίζουν ή ευλογούν τους νέους δημιουργούς κατά πως ικανοποιούν οι δεύτεροι την ματαιοδοξία των πρώτων και την ανάγκη τους για εξουσία και δύναμη, αυτοί πραγματικά θέτουν σε κίνδυνο ολόκληρο τον πολιτισμό. Ας μην ξεχνάμε ότι οι μεγαλύτεροι μουσουργοί που αναγνωρίστηκαν μετά θάνατον οι ίδιοι και το έργο τους, οφείλεται στην κριτική ειδημόνων με εμπάθειες και συμφέροντα υποκουλτούρας. Άρα καλό θα είναι να εκπολιτιστούν πρώτα οι ημιμαθείς και έπειτα θα καταλάβουν ότι η τέχνη απευθύνεται σε όλους τους ανθρώπους μεν, αλλά αυτοί που την υπηρετούν είναι απλά ο «αγωγός μεταφοράς» και όχι ημίθεοι.. Κι αυτό που μας δόθηκε πρέπει να επιστρέψει…η φιλοδοξία είναι υγιής, η ματαιοδοξία είναι εγωπαθής και πολέμια της τέχνης εν γένει.
– Ποια είναι η σχέση σας με τη Ρόδο;
Έχω έρθει και εργαστεί εκεί για μεγάλα χρονικά διαστήματα παλιά και έτσι συναισθηματικά έχω ένα δέσιμο που μου θυμίζει χρόνια νεότητας πολύ όμορφα. Γενικά είναι ένα νησί που συμπαθώ ειλικρινά και κάθε φορά που έρχομαι νιώθω κάτι από εκείνα τα χρόνια.
Η Ηρώ με το πιάνο της θα τραγουδήσει στο Colorado την Τετάρτη 13 Νοεμβρίου
