Καθημερινά διαπιστώνουμε ότι η κοινωνία είναι σε αναβρασμό. Οι κοινωνικές ομάδες, οι επαγγελματικές οργανώσεις, τα εργατικά συνδικάτα, τα πολιτικά κόμματα, ο λαός, παντού όλοι, συνεχώς κρίνουν και επικρίνουν. Πολλά αποκτημένα χάθηκαν και άλλα απειλούνται άμεσα. Ταυτόχρονα καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες αποκαλύψεων διαφθοράς, αδιαφάνειας και καταχρήσεων από λειτουργούς και εκπροσώπους του προδομένου λαού, οι οποίες δημιούργησαν ένα κλίμα εντονότατης λαϊκής δυσφορίας. Η κατακραυγή και ο στιγματισμός δεν καταλαγιάζει την λαϊκή οργή. Η κοινωνία βοά και δεν έχει άδικο. Το πολιτικό σύστημα και αυτοί που το διοικούν δίνουν συνεχώς αφορμές. Το πολιτικό σύστημα είναι διάτρητο. Πολλές φορές δεν επιτρέπει ούτε καν την έκφραση αντίθετης άποψης. Έτσι και η καθαρή γνώση, η αμερόληπτη συνείδηση και η πολιτική ηθική δεν λειτουργούν. Με αφετηρία την σκέψη ότι όλοι, όπου κι αν ανήκουμε, αγαπάμε τον τόπο μας, αλλά έχουμε διαφορετική οπτική που καθορίζει την προσωπική και εθνική προοπτική μας, πρέπει ως πολίτες και φορείς να βρούμε κοινή συνιστώσα για το μέλλον.
Αυτή η συνιστώσα, πρέπει να κινείται σε ορισμένες βασικές, ακλόνητες, θεμελιώδεις αρχές, στις οποίες οφείλουμε να συμφωνήσουμε και να τηρήσουμε αμετάκλητα.
Αυτή είναι η βασική αρχή της δημοκρατίας. Το δυσκολότερο στο δημοκρατικό βίο είναι να κάνεις αυτοκριτική. Το ευκολότερο είναι να κρίνεις άλλους. Αυτό όμως αποτε-
λεί χαρακτηριστικό ελευθεριότητας και όχι δικαίωμα του ελεύθερου πολίτη.
Ναι, χρειάζεται αρετή και τόλμη, για να διατυπωθεί μια άποψη, η οποία δέχεται κριτική για τυχόν βελτιώσεις. Αυτός είναι απαραίτητος όρος για ν’ αποτελματωθεί το σύστημα, για να πορευθεί η πατρίδα μας, εμείς οι ίδιοι, με προοπτική στο μέλλον. Είναι αναγκαιότητα των καιρών να διατυπωθεί η εφαρμογή ενός νέου πολιτικού συστήματος, οι άξονες του οποίου να στηρίζονται στις αδιαπραγμάτευτες αξίες της δημοκρατίας. Είναι αναπόφευκτη η σύγκρουση με ενδογενή και εξωγενή στοιχεία, τα οποία συντηρούν την παθογένεια του πολιτικού μας συστήματος, τα οποία με τη σειρά τους εξέθρεψαν την απόλυτα δικαιολογημένη στάση αμφισβήτησης της πολιτικής και των πολιτικών που την εφαρμόζουν.
Η πολιτική σκέψη που τολμά και στέλνει στο κάδο ανακύκλωσης πολλές πολιτικές που εφαρμόζονται σήμερα, προτείνει την πλήρη αναδιάρθρωση των δομών του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος. Η διαίσθηση μας, μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι σύντομα θα δικαιωθεί.
Διατυπώνουμε ορισμένες θέσεις σε δημόσια διαβούλευση:
1) Καθιέρωση νέων διαδικασιών που επιτρέπουν τη δυνατότητα ουσιαστικού διαλόγου πολιτείας με την κοινωνία των πολιτών.Με αυτή την ουσιαστική διαδικασία καιόχι για λόγους επικοινωνιακούς, πρέπει να συγκροτηθούν ανεξάρτητες επιστημονικές επιτροπές αξιολόγησης, και όχι παζαριού και επιζήμιας διαμάχης με τα συνδικάτα,
ώστε να επιτυγχάνεται η μεγαλύτερη δυνατή συναίνεση της κοινωνίας. Πάντα οι μεν θα ζητούν τα μέγιστα και οι δε θα δίνουν τα ελάχιστα; Απαιτείται τεκμηρίωση και προσέγγιση από τους σχετικούς ανεξάρτητους επιστημονικούς φορείς και όχι απευθείας από τεχνοκράτες οι οποίοι προτείνουν μέτρα για επαγγελματικούς κλάδους, τους οποίους γνωρίζουν μόνο από την ακαδημαϊκή τους εκπαίδευση. Μερικές φόρες ούτε από αυτήν…
Η αποτελεσματικότητα των νομοσχεδίων δεν εξαρτάται μόνο από την στατιστική και αλγεβρική προοπτική τους. Πολλές φορές αποδείχθηκε ότι η εκβιαστική επιβολή
τους, χωρίς συναίνεση, η οποία προφα- νώς υποκρύπτει βεβιασμένες εξωτερικές επιβαλλόμενες πολιτικές, προκαλούν όχι μόνο την δυσφορία των πολιτών, αλλά και φανερώνουν, τελικά, τις λανθασμένες εκτιμήσεις των επιτροπών των νομοσχεδίων. Η πολιτεία υπό την πίεση των δανειστών μας, πολλές φορές, συντάσσει νομοσχέδια
στο πόδι, προκειμένου να προλάβει τις καταληκτικές ημερομηνίες. Το άγχος της επιβαλλόμενης κριτικής του τύπου: «δεν κάνατε μέχρι τώρα τίποτα» πολλές φορές οδηγεί σε αποφάσεις που φέρνουν τα αντίθετα αποτελέσματα των προθέσεων και των επιδιωκόμενων στόχων.
2) Προσδιορισμός των γενεσιουργών αιτιών που οδήγησαν το πολιτικό σύστημα στη χρεοκοπία και την κατάρρευση. Αυτό είναι επιβεβλημένο, όχι όμως για να
καρπωθεί τα πολιτικά οφέλη το κόμμα που είναι στο προσκήνιο, καταλογίζοντας τα λάθη του παρελθόντος.
Η φιλοσοφία του στόχου δεν πρέπει να είναι «εσείς φταίτε περισσότερο» αλλά η αιτιολογημένη αναγνώριση των λαθών και η πραγματική πρόθεση «μαζί να επανορθώσουμε».
Με τη στάση τους οι πολιτικοί μας καθιέρωσαν ένα τύπο που δεν αρμόζει στην ηθική λαϊκή σκέψη: “ δεν υποχωρούν, δεν ανακαλούν και δεν παραδέχονται τα λάθη τους”.
Πρέπει να γίνεται ενδελεχής ανάλυση της παθογένειας, με σκοπό την αποφυγή των λαθών στο μέλλον και όχι της σαρκαστικής κριτικής που εκδηλώνεται δημόσια, για το σχηματισμό εντυπώσεων.
Αυτή η στάση δηλώνει τις πραγματικές προθέσεις και την ηθική εκείνων που την κοινοποιούν.
3)Κάθαρση και απομάκρυνση όλων εκείνων που ευθύνονται για την κρίση.
Προτείνεται απομάκρυνση όλων των διαπλεκόμενων, των διεφθαρμένων και επίορκων.
Είναι πασιφανές ότι γι’ αυτό το σκοπό πρέπει να δράσει η ανεξάρτητη δικαιοσύνη, χωρίς παρεμβάσεις, ακόμα και όταν στους εμπλεκόμενους αποκαλύπτονται ονόματα του κυβερνώντος κόμματος.
Η τρέχουσα εφαρμογή της νομοθεσίας από το χώρο της δικαιοσύνης αποκάλυψε πολλά πολιτικά και οικονομικά σκάνδαλα και σε πολλές περιπτώσεις έβαλε το μαχαίρι στο κόκαλο, τόσο πολιτικών όσο και οικονομικών παραγόντων του τόπου μας.
Απαιτείται μια προσεκτικότερη νομοθετική προσέγγιση ιδιαίτερα στην φορολογική νομοθεσία, γιατί διαπιστώνουμε ότι η ακραία και εξοντωτική εφαρμογή πολλών φορολογικών νόμων δεν έχει μόνο στόχο την αποτροπή, αλλά δυστυχώς την ολοκληρωτική εξόντωση πολλών επαγγελματιών, οι οποίοι οδηγούνται στη μικρή παραβατικότητα, όχι για να φοροδιαφύγουν και να πλουτίσουν, αλλά για να επιβιώσουν.
Η αυξανόμενη απαίτηση του κράτους να δώσουν οι φορολογούμενοι όλο και περισσότερα από το προϊόν της παραγόμενης εργασίας τους, προκειμένου να καλυφθούν τα δημοσιονομικά ελλείμματα, εφαρμόζοντας για παράδειγμα μέτρα αυθαίρετων τεκμηρίων, οδήγησαν τους πολίτες σε εξαθλίωση και απόγνωση.
Ποιος ο σκοπός αυτής της εφαρμοζόμενης πολιτικής; Να στοιβάζει ο φορολογούμενος πολίτης περισσότερα χρέη στο ΑΦΜ του;
Σήμερα το χρέος των πολιτών είναι περίπου το μισό των συνολικών καταθέσεων τους. Και να σκεφτεί κανείς ότι το 10% με 20% των καταθετών κατέχουν το 80% με 90% των καταθέσεων και ότι το 78% περίπου του μετοχικού κεφαλαίου των τραπεζών δεν μας ανήκει.
Έτσι το μόνο που επιτυγχάνεται, είναι η αύξηση των οφειλών των επαγγελματιών και των μισθωτών προς το κράτος, που έντρομοι διαπιστώνουν ότι βρέχει φορολογικές οφειλές στο νοικοκυριό τους που μοιάζει να μην έχει στέγη.
Όταν πλέον προκύψει αντικειμενική αδυναμία, αναγκαστικά ακολουθούν το δρόμο της αγανακτισμένης παρατυπίας και μάλιστα με σιωπηρή εθελούσια συναίνεση των εκατομμυρίων ομοιοπαθούντων.
Πώς να συναλλάσσονται διατραπεζικά όλοι οι πολίτες, για ποσά πάνω από 500 ευρώ, όταν σχεδόν όλοι είναι στον Τειρεσία, δεν δικαιούνται μπλοκ επιταγών, ούτε τήρησης τραπεζικών λογαριασμών, αφού μόλις κάνουν την παραμικρή κατάθεση, αυτή κυριολεκτικά στιγμιαία εξαφανίζεται από τις αυτόματες αναλήψεις για φορολογικές, ασφαλιστικές και δανειακές οφειλές;
Προτείνουμε:
δημοκρατία στην πράξη
και όχι στα λόγια!
Πόσοι από αυτούς που νομοθετούν έχουν εκδώσει ποτέ στη ζωή τους τραπεζική επιταγή; Είχαν ποτέ το άγχος των υποχρεώσεων που λήγουν την 31η του εκάστοτε μήνα;
Κάθαρση λοιπόν των διεφθαρμένων και επίορκων που μας έφεραν σ’ αυτό το χάλι. Σε αυτή τη κατάσταση, που δεν έχουμε μάτια να κοιτάξουμε κατά πρόσωπο τα παιδιά μας, όχι εκκαθάριση των μικρομεσαίων επαγγελματιών και των πολιτών που στηρίζουν την πραγματική οικονομία της χώρας μας.
4) Αναγκαιότητα εξασφάλισης ενός ηθικοκοινωνικού υπόβαθρου, που θα αποτελεί το θεμέλιο της λειτουργίας του πολιτικού μας συστήματος.
Η πραγματοποίηση αυτού του ύψιστου στόχου, θα επιτευχθεί μέσα από την παιδεία και την διαπαιδαγώγηση για την διάπλαση ελεύθερων και υπεύθυνων πολιτών, με την καλλιέργεια ηθικής συνείδησης και την πολιτική αγωγή για το καθήκον και το σεβασμό στους νόμους και τους θεσμούς. Αυτό είναι δυνατόν μόνο αν οι θεσμοί είναι υγιείς, αυτοί που τους υπηρετούν έχουν αυτή την παιδεία και αν οι νόμοι στοχεύουν στην κοινωνική πρόοδο και την ασφάλεια των πολιτών. Πολλές φορές, η σιωπηρή συνομωσία εναντίων του νομικού πλαισίου πηγάζει από το κακό παράδειγμα των πολιτικών, την αχαλίνωτη δημαγωγία τους και την καθιέρωση νόμων που οδηγούν στην ανασφάλεια, την εξαθλίωση, την ακραία δυσφορία, την αγανάκτηση και μοιραία στην παρανομία.
5) Να επικρατεί διαφάνεια παντού και πάντα.
Έτσι εξασφαλίζονται οι προϋποθέσεις του κράτους δικαίου και πάταξης όλων των νοσηρών φαινομένων, που μας οδήγησαν στα τραγικά αδιέξοδα.
Η προοπτική μας, εξαρτάται από τον σχεδιασμό των διαρθρωτικών αλλαγών που έχουν στο επίκεντρο τον άνθρωπο και την αποφασιστικότητα των πολιτών να επιβάλουν τη λαϊκή βούληση υποχρεώνοντας την εξουσία να ασκεί τα καθήκοντά της, χωρίς να απομακρύνεται από τη βασική της υποχρέωση, που οφείλει να είναι η θεσμοθέτηση και εφαρμογή νομοθετικού πλαισίου βασισμένου στην ύψιστη αποστολή της: «την αγάπη και την προσήλωσή της σ’ αυτόν που έχει χρέος να υπηρετεί: στον πολίτη της χώρας όπου γεννήθηκε η ιδέα της Δημοκρατίας»
